EVEN WACHTEN

Ook vandaag hebben Julian en ik weer zitten freubelen. Wij hadden allebei zoeits van ‘waar zijn we aan begonnen’?! Al met al hebben wij er zeker al een hele werkdag aan gewijd en het is nog steeds niet af. Om 17.00 uur moest ik in het theater zijn en bij nader inzien had ik het karweitje daar wel af kunnen maken want vanavond bestond voornamelijk uit wachten. Gelukkig had Anouk (ter ere van haar verjaardag) op soesjes getrakteerd, daardoor was het wachten een stuk aangenamer.

Het was de bedoeling om een doorlop met kledingwissels te doen, maar het probleem in de orkestbak was nog niet opgelost waardoor wij heel lang in onze kleding van de eerste scène zaten te wachten. Lianne en Elly hebben gevraagd om in de tussentijd even alle kleding door te passen, maar omdat wij niet wisten hoe snel wij op moesten bleven wij maar wachten in onze maritieme outfits. Omdat het allemaal wel erg lang duurde dacht ik in de zaal te gaan kijken, maar toen ik naar boven kwam werd ik zo aangekeken van ‘jij hoort hier nu niet te zijn’, dus ben ik maar weer braaf in de kleedkamer gaan zitten wachten. Op een gegeven moment werd omgeroepen dat iedereen naar toneel moest die bij “De Toekomst” boven staat. Omdat wij daar niet bij zitten bleven Silvia, Henny en ik maar wachten op de volgende oproep, maar die kwam niet. Toen werd er ineens omgeroepen dat iedereen die met een zender beneden zat naar het podium moest komen en hoorden wij dat er “Europa” gezongen werd. Toen wij boven aankwamen vroeg Yvonne waarom wij nu pas kwamen – waarop ik antwoordde dat er niet omgeroepen was dat iedereen naar het toneel moest komen. Wij hebben nog het “Lied van de vrijheid” gezongen en toen zijn wij eindelijk begonnen met de doorloop.

Dat was even chaotisch als de rest van deze avond. Na de ouverture zijn er bijna gewonden gevallen omdat ineens het ‘schip’ naar beneden kwam. Bij ‘Shoppen’ zou ik William helpen met omkleden waardoor ik zelf bijna te laat kwam voor de slow motion, in scène 5 was het dekor niet goed neergezet waardoor het erg krap was en mensen bijna tegen dekor opbotsten. Toen was ik mijn kleding voor “Oh Marijke” kwijt, gelukkig heb ik alles nog op tijd terug gevonden, maar het was niet duidelijk wanner wij voor die scène op moesten. Ook werden niet alle dekorstukken meegenomen omdat het onduidelijk was wie wat ging doen. Wij waren vrij laat klaar en ik was blij dat ik met Bart mee kon rijden, ik heb maar meteen weer een plek gereserveerd voor morgen (er is gelukkig geen wachtlijst).