D-DAY

Het menselijke brein zit wel heel raar in elkaar. Een voorstelling hoeft maar een andere naam te krijgen, zoals première, en het lichaam reageert meteen anders dan anders. Ondanks het feit dat wij al twee keer voor publiek hebben gespeeld had ik vandaag plankenkoorts. Ik moest wel om het kwartier naar toilet en kon amper een hap door mijn keel krijgen. Omdat ik vroeg in het theater was kon ik meteen bij de grime gaan zitten om vervolgens een pendelroute tussen kleedkamer en toilet op te zetten. Tussendoor ben ik nog bij de kap geweest waar ik naast een heerlijke hoofdmassage een nieuwe look heb gekregen. Elke keer als ik terug kwam lag er weer een nieuw toi-toi’tje op de kleedkamer of op de inschrijftafel: wat een creativiteit. Het is te veel om op te noemen en iedereen heeft er iets moois van gemaakt.

Jolanda was voeldoende opgeknapt om mee te doen, althans zij zat met waterige ogen in de AF (artiestenfoyer) en heeft al haar energie gespaard om op het podium te stralen. Volgens mij heeft zij daardoor een geweldige energieboost gekregen want na afloop leek zij weer helemaal de oude. Het kostuumteam werd weer voor een uitdaging gesteld omdat er een schilderspet kwijt was. In no time werd er een nieuwe gemaakt (wat achteraf niet nodig bleek omdat de ‘verdwenen’ pet gewoon in een mouw zat).
Na circa 35 toiletbezoeken was het eindelijk zo ver: wij stonden klaar achter het doek en de spanning was voelbaar, toen de ouverture begon stond iedereen op scherp. Dan het moment dat het doek open gaat: alle spanning transformeert in blije energie – de vlieger stijgt op. Deze avond was een heerlijke reis op een roze wolk. Het publiek was geweldig, zij hebben vrijwel elke kans aangegrepen om te applaudiseren en ook de grappen werden goed ontvangen. Het orkest heeft prachtig gespeeld en het tempo was prima. Voor de voorstelling hebben Stijn, Eric en Ben met ‘hun’ combo “Oh Marijke” opgenomen, dat was beter dan gisteren. Op een paar kleinigheidjes na ging volgens mij alles volgens draaiboek. Het is alleen jammer dat de zenders soms te laat worden opengezet waardoor de zinnen niet compleet zijn.

Na afloop was er een première party in de pleinzaal. Frits heeft er alles aan gedaan dat wij ons als echte sterren voelden, het was alleen jammer dat de orkestleden niet allemaal op de hoogte waren van dit gebeuren. Wij werden met “Fame” door een live orkest binnengehaald en hebben een heel gezellige avond gehad. Toen wij naar huis wilden fietsen kwamen Julian en ik een groepje tegen die naar “De Kabberdoes” gingen. Daar hebben wij de avond zo gezellig afgesloten dat ik niet meer weet hoe laat wij thuis waren.